 |
Wyjazd z Tomaszem Mrozem (MZ 150 ccm)
Wrzesień, słonecznie i chłodno.
Wschodnią granicą tniemy (ogumienie na kostce) na południe. |
Wcześnie rano wyrzuceni z noclegu na bruk (patrz wyżej) po wschodzie słońca grzejemy zmarźnięte członki
(mam na mysli dłonie i kolana).
na fot. Tomasz przebiera nogami. |
 |
 |
Za Przemyślem, po przemknięciu przez Kalwarię Pacław(ic/s)ką polnymi drogami zbliżamy się do Bieszczad. |
Tak wyglądał mój kochany MZ. Jak widać na obrazku, dopasowane do perfekcji kuferki z laminatu, kuferek tylny z przymocowanym zbiornicznkiem na paliwko (tak tak, dla przypomnienia reglamentacja 3 x 3 litry na miesiąc). W osłonach na nogi widać zmyślne juki do przewożenia ciężarów tj. konserw, oleju do paliwa.
Piękny motocykl, nieprawdaż ? |
 |
 |
Takie skałki zwane łupkami są typowe dla Bieszczad.
Dalej z powodu dziur w asfalcie Tomkowi w jego MZ-175 odpadł halogen.
Mówiliśmy "Tomek pękł halogen" |
| Na pętli bieszczadzkiej trudno się zgubić, jednakże dobrze panować nad sytuacją, tj. lokalizować położenie na mapie, sprawdzić czy schronisko to "Chatka Puchatka". |
 |
 |
Baranki wcinające trawkę zawsze wzbudzały moje zainteresowanie nad sensem życia. A może by tak zbaranieć ? |
| Opuszczamy Bieszczady, tniemy na Duklę. |
 |
 |
Bezdrożami kierujemy się na Czarne. Liczne przekraczanie potoków dodaje adrenalinki.
Tomasz w akcji. |
| Fragment trasy biegł zarośniętym szlakiem turystycznym... |
 |
 |
.. który stopniowo zarastał, zarastał aż musieliśmy jechać na azymut.
(ostatni raz byłem tutaj w 1998 swoim XL600V - nadal jest zarośnięte) |
Zgrzani walką z terenem zzuliśmy kaski. Nie róbcie tego we wrzesniu - przewiało nam głowy i zaczeliśmy narzekać na bule zatok, że o katarze nie wspomnę.
Bezdroża k.Czerteżu. |
 |
 |
A czasami wypadywało się z zabłoconej drogi. Obładowany motocykl na błotnistym garbie zachowuje się nadwyraz niestabilnie. |
| Ulubione zakola Popradu na drodze do Piwnicznej. Staram się tutaj znaleść przynajmniej raz w roku. |
 |
 |
Takimi śladami drogi wspinamy się do Rutek. |
| W tym miejscu zrobiliśmy sobie dłuższy postój na żarełko. Nie dało się przejechać obojętnie przez to miejsce. |
 |
 |
Popas nad Dunajcem, suszenie mokrych ręczników oraz ... |
| ... wymaczanie przepoconych stopek. |
 |
 |
Wypoczęte stopy podeptały w miejsce, znane chyba każdemu na świecie tj. każdemu żyjącemu między Odrą a Bugiem |
Stopy chciały,
ale reszta ciała była raczej wykończona wędrówką |
 |
 |
A oto ostatni slad z trasy. Dojazd do absolutnie opuszczonych ruin zameczku R.
Pytanie za 100 punktów, jaki to zameczek ?.
Nagroda dla pierwszego, kto rozpozna.Pomoc : kręcono tutaj mi. kadry z filmu "Czarne chmury". |
na początek